Juni 2017
Van energieloos naar stuiterbal
Als ik terug kijk naar een paar jaar geleden ben ik best wat veranderd. Het grootste verschil is dat ik nu genoeg energie heb om alles te doen wat ik wil en op hierdoor alles uit het leven kan halen.
Voordat ik begin met mijn verhaal, zal ik in het kort iets over mijzelf vertellen. Mijn naam is Kim Schuurman, ik ben 29 jaar jong en ik woon in een dorpje vlakbij Leeuwarden. Ik werk als persoonlijk-begeleider bij de JP van den Bent Stichting. Dit is een woonvorm voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Hier begeleid ik mensen op verschillende gebieden, waaronder ook op het gebied van afvallen. Ook werk ik al 11,5 jaar op de bakkerij afdeling van de Albert Heijn. Daarnaast ben ik bezig met de opleiding ‘gewichtsconsulente’, waarvan ik hoop deze komend jaar af te ronden.
VAAK ZIEK
Als ik terugkijk naar mijn leven tot begin twintig, was ik vaak ziek (hoofdpijnklachten, grieperig, extreem moe). Als ik uit school kwam ging ik vaak naar bed om even te slapen. Naast dat ik naar school ging en werkte bij de Albert Heijn, deed ik verder weinig aan beweging. Sporten was niks voor mij. Ik had het idee dat ik alleen maar meer moe zou worden als ik op wat voor manier dan ook ‘actief’ bezig zou zijn.
Ik heb nooit kunnen bedenken dat ik, de ik-ga-echt-nooit-sporten, bijna verslaafd zou raken aan sporten.
ETEN EN DRINKEN
Uit principiële overwegingen besloot ik op mijn twaalfde dat ik geen dieren meer wilde eten. Ik werd vegetariër. Tot op de dag van vandaag sta ik daar volledig achter. Naast dat ik er bewust voor heb gekozen om geen vlees (en vis) meer te eten, was ik niet bewust bezig met wat ik at en dronk. Als ik zin in chips had (wat vaak op verkeerde momenten was, bijvoorbeeld vlak voor het eten) dan at ik chips. Vaak met een glaasje cola erbij. Héérlijk! En dan sausjes, echt, iedere avond had ik wel iéts van een sausje bij mijn eten. Lekker een klodder mayo bij mijn vega-burger, of pindasaus over de bloemkool.
DE SPORTSCHOOL
Een vriendin van mij was vaak te vinden in de sportschool. Op een dag vroeg ze of ik mee ging voor een lesje kickboksen. Ze vertelde daarbij ook dat ik mij daarna echt beter zou voelen en minder moe. Veel vertrouwen had ik er niet in, maar ik heb mij laten overhalen mee te gaan naar het kickboksen. Zoals ik al zei, ik had er niet veel vertrouwen in, maar echt: ik voelde mij na die les zo ontzettend fijn! Ik had verwacht dat ik nog vermoeider zou zijn na zo’n intensieve les kickboksen, maar dit was absoluut niet het geval. Ik kreeg er juist energie van!
Vanaf dat moment was ik om. Ik heb mij laten inschrijven bij dezelfde sportschool en ging een aantal keer per week kickboksen. De kickboks-leraar bleek ook personal trainer te zijn, en na een aantal weken ben ik zelfs begonnen met personal training. Ik vond mezelf niet te zwaar, maar wilde wel een paar kilootjes kwijt. Daarnaast wilde ik informatie over wat ik, als vegetariër, allemaal nodig had om genoeg van alles binnen te krijgen.
Zelf had ik het nooit kunnen bedenken, maar sporten bleek echt leuk te zijn. Ik kwam er achter dat je, ook al is het soms best zwaar, energie krijgt van sporten. Het is één van mijn favoriete bezigheden geworden. Wel heb ik ongeveer 1,5 jaar geleden de groepslessen ingeruild voor fitness. Dit is voor mij makkelijker te combineren met werk en studie, en ik heb gemerkt dat ‘zelf’ trainen beter bij mij past dan in een groep. En dat terwijl ik altijd zei: “Fitness? Dat is zo saai, dat ga ik nóóit doen!”.
GEEN LEVEN MEER ZONDER SPORT
De afgelopen jaren ben ik minder bewerkt gaan eten en is sporten één van mijn belangrijkste bezigheden geworden. Zoals ik vroeger vaak hoofdpijn had of extreem moe was, ben ik nu (bijna) niet moe te krijgen, en ben ik écht nooit meer ziek. Het sporten in combinatie met bewust eten is voor mij een hele positieve verandering in mijn leven geweest, en ik kan mij geen leven meer voorstellen zonder sport. Wie had dat ooit gedacht?!
Dat sporten en bewust eten voor mij zo’n positieve verandering is geweest, wil niet zeggen dat dit voor iedereen zo is. Ieder mens is anders. Wat ik persoonlijk het belangrijkste vind, is dat je doet waar JIJ je goed bij voelt en waar JIJ gelukkig van wordt.
Met sportieve groet,
Kim Schuurman
Voordat ik begin met mijn verhaal, zal ik in het kort iets over mijzelf vertellen. Mijn naam is Kim Schuurman, ik ben 29 jaar jong en ik woon in een dorpje vlakbij Leeuwarden. Ik werk als persoonlijk-begeleider bij de JP van den Bent Stichting. Dit is een woonvorm voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Hier begeleid ik mensen op verschillende gebieden, waaronder ook op het gebied van afvallen. Ook werk ik al 11,5 jaar op de bakkerij afdeling van de Albert Heijn. Daarnaast ben ik bezig met de opleiding ‘gewichtsconsulente’, waarvan ik hoop deze komend jaar af te ronden.
VAAK ZIEK
Als ik terugkijk naar mijn leven tot begin twintig, was ik vaak ziek (hoofdpijnklachten, grieperig, extreem moe). Als ik uit school kwam ging ik vaak naar bed om even te slapen. Naast dat ik naar school ging en werkte bij de Albert Heijn, deed ik verder weinig aan beweging. Sporten was niks voor mij. Ik had het idee dat ik alleen maar meer moe zou worden als ik op wat voor manier dan ook ‘actief’ bezig zou zijn.
Ik heb nooit kunnen bedenken dat ik, de ik-ga-echt-nooit-sporten, bijna verslaafd zou raken aan sporten.
ETEN EN DRINKEN
Uit principiële overwegingen besloot ik op mijn twaalfde dat ik geen dieren meer wilde eten. Ik werd vegetariër. Tot op de dag van vandaag sta ik daar volledig achter. Naast dat ik er bewust voor heb gekozen om geen vlees (en vis) meer te eten, was ik niet bewust bezig met wat ik at en dronk. Als ik zin in chips had (wat vaak op verkeerde momenten was, bijvoorbeeld vlak voor het eten) dan at ik chips. Vaak met een glaasje cola erbij. Héérlijk! En dan sausjes, echt, iedere avond had ik wel iéts van een sausje bij mijn eten. Lekker een klodder mayo bij mijn vega-burger, of pindasaus over de bloemkool.
DE SPORTSCHOOL
Een vriendin van mij was vaak te vinden in de sportschool. Op een dag vroeg ze of ik mee ging voor een lesje kickboksen. Ze vertelde daarbij ook dat ik mij daarna echt beter zou voelen en minder moe. Veel vertrouwen had ik er niet in, maar ik heb mij laten overhalen mee te gaan naar het kickboksen. Zoals ik al zei, ik had er niet veel vertrouwen in, maar echt: ik voelde mij na die les zo ontzettend fijn! Ik had verwacht dat ik nog vermoeider zou zijn na zo’n intensieve les kickboksen, maar dit was absoluut niet het geval. Ik kreeg er juist energie van!
Vanaf dat moment was ik om. Ik heb mij laten inschrijven bij dezelfde sportschool en ging een aantal keer per week kickboksen. De kickboks-leraar bleek ook personal trainer te zijn, en na een aantal weken ben ik zelfs begonnen met personal training. Ik vond mezelf niet te zwaar, maar wilde wel een paar kilootjes kwijt. Daarnaast wilde ik informatie over wat ik, als vegetariër, allemaal nodig had om genoeg van alles binnen te krijgen.
Zelf had ik het nooit kunnen bedenken, maar sporten bleek echt leuk te zijn. Ik kwam er achter dat je, ook al is het soms best zwaar, energie krijgt van sporten. Het is één van mijn favoriete bezigheden geworden. Wel heb ik ongeveer 1,5 jaar geleden de groepslessen ingeruild voor fitness. Dit is voor mij makkelijker te combineren met werk en studie, en ik heb gemerkt dat ‘zelf’ trainen beter bij mij past dan in een groep. En dat terwijl ik altijd zei: “Fitness? Dat is zo saai, dat ga ik nóóit doen!”.
GEEN LEVEN MEER ZONDER SPORT
De afgelopen jaren ben ik minder bewerkt gaan eten en is sporten één van mijn belangrijkste bezigheden geworden. Zoals ik vroeger vaak hoofdpijn had of extreem moe was, ben ik nu (bijna) niet moe te krijgen, en ben ik écht nooit meer ziek. Het sporten in combinatie met bewust eten is voor mij een hele positieve verandering in mijn leven geweest, en ik kan mij geen leven meer voorstellen zonder sport. Wie had dat ooit gedacht?!
Dat sporten en bewust eten voor mij zo’n positieve verandering is geweest, wil niet zeggen dat dit voor iedereen zo is. Ieder mens is anders. Wat ik persoonlijk het belangrijkste vind, is dat je doet waar JIJ je goed bij voelt en waar JIJ gelukkig van wordt.
Met sportieve groet,
Kim Schuurman
